Zalecenia użytkowania:
Dużym problemem w eksploatacji urządzeń transportu bliskiego jest niedostateczne oczyszczenie taśmy lub konieczność ciągłej korekty położenia zestawów krążnikowych.
Dlatego podczas użytkowania przenośników taśmowych, poza wyposażeniem podstawowym, warto także pamiętać o dodatkowych urządzeniach wspomagających ich pracę oraz zwrócić uwagę na ich parametry użytkowe. Wpływa to na zwiększenie trwałości systemu, zmniejszenie poziomu hałasu i zapylenia oraz zapobiega przestojom produkcyjnym. Natomiast brak tego typu urządzeń lub stosowanie niesprawdzonych podzespołów powoduje znaczną uciążliwość ruchową oraz wzrost kosztów eksploatacji przenośników.
Naszym celem jest podniesienie standardu wykonania i eksploatacji przenośników taśmowych poprzez zastosowanie urządzeń NITROLL, co skutkuje obniżeniem kosztów eksploatacyjnych.
Skoncentrowaliśmy się na dwóch najczęściej występujących problemach i propozycjach rozwiązań:
- Skutecznym czyszczeniu taśmy z resztek nosiwa
- Naprowadzaniu taśmy zbiegającej w kierunku bocznym przenośnika – regulacja biegu taśmy przenośnika
- Czyszczenie taśm z resztek nosiwa:
Taśma źle oczyszczona z resztek nosiwa jest przyczyną:
- Strat materiału i zmniejszonej wydajności przenośnika.
Dla przykładu: przy niedoczyszczonej taśmie i pozostawionej warstewce zaledwie 0,1 mm (0,0001 m) nosiwa, a także:
– szerokości taśmy B=1000 mm (1 m)
– szerokości zasypu = 0,8 B = 800 mm (0,8 m)
– prędkości taśmy = 2,50 m/s
– czasu pracy = 16 h/d, 250 d/rok
– ilości nosiwa samoczynnie odpadającego od drgającej taśmy = 30%.
Łączna ilość nosiwa nagromadzonego w sposób niekontrolowany pod trasą przenośnika wyniesie:
0,0001 m x 0,8 m x 2,50 m/s x 3600 s x 16 h/d x 250 d/rok x 0,3 = 864 m³/rok
- Trudności w rozruchu przenośnika (zmniejszony współczynnik tarcia).
- Zwiększonego zużycia łożysk i płaszczy krążników oraz bębnów.
- Schodzenia taśmy z osiowego biegu (niszczenie brzegów taśmy, uszkadzanie konstrukcji przenośnika).
- Zmniejszenia odporności antykorozyjnej konstrukcji przenośnika.
- Konieczności zatrudnienia pracowników do czyszczenia trasy i konstrukcji przenośnika.
- Przerw w ruchu, wywołanych niesprawnością systemu.
Podczas analizy opłacalności zastosowania zgarniacza warto zestawić koszt zakupu z kosztami eksploatacyjnymi (koszty elementów wymiennych do zgarniacza, pracochłonności tradycyjnego czyszczenia przenośnika, strat materiału, zużycia podzespołów oraz postojów produkcyjnych).
Według badań porównawczych, przeprowadzonych w 40 przedsiębiorstwach przez szwedzki Royal Institute Of Technology, ilość materiału nieusuniętego na bębnie zrzutowym (na skutek zastosowania złej jakości zgarniaczy) – stanowi 0,2% transportowanego materiału, a łączny koszt strat powstałych z tego powodu wynosi 1,10$ na każdą tonę przetransportowanego materiału.
Chcąc wyeliminować ten problem, warto stosować zgarniacze odpowiednie do rodzaju nosiwa oraz charakterystyki przenośnika. Zgarniacze te powinny gwarantować wysoką skuteczność oczyszczania taśmy bez ryzyka ścierania jej okładki nośnej.
- Naprowadzanie taśmy w oś przenośnika:
Taśma podczas ruchu powinna być prowadzona wzdłuż osi przenośnika, w granicach tolerancji zbiegania bocznego. Dopuszczalna niewspółosiowość wynosić może max. 5 – 8% szerokości taśmy.
Zbieganie taśmy przekraczające dopuszczalną niewspółosiowość prowadzi do strat wynikających z:
- ocierania i niszczenia obrzeża taśmy i konstrukcji przenośnika,
- rozsypywania transportowanego materiału,
- zwiększania oporów ruchu (do 16% całkowitych oporów ruchu przenośnika),
- przerw w ruchu wywołanych awariami systemu.
Aby zapobiec tym zjawiskom, warto zastosować urządzenia naprowadzające taśmę, których siła centrująca wynikająca z odpowiedniego zukosowania krążnika lub zestawu krążników pojawia się tylko w momencie reakcji na zbieganie taśmy (w przeciwieństwie do zestawów z tzw. wyprzedzeniem). Należy stosować takie urządzenia centrujące taśmy, które działają (samoczynnie) dopiero w chwili zejścia taśmy z osi przenośnika ponad dopuszczalną, bezpieczną granicę.
Należy podkreślić, że taśma przenośnika powinna być szczególnie chroniona, ponieważ jest ona elementem o najniższej trwałości, a koszt jej zakupu stanowi 30 – 50% kosztu całego przenośnika.
